που πάμε....;

Είμαι 19 χρονών, ζω σε μια όχι και από τις καλύτερες χώρες της Ευρώπης την Ελλάδα μας, την Ελλάδα που όλοι αγαπάμε αλλά και όλοι πασχίζουν να την υποβαθμίζουν με της ενέργειες στους. Θέλω να κάνω πολλά, πολλά από τα οποία μπορεί και να μην γίνονται, έχω όνειρα όσο κ αν προσπαθούν να μας κόψουν τα φτερά με τα σκάνδαλα τους την απερισκεψία κ την αλαζονεία τους. Μια ραδιοφωνική εκπομπή έγινε αφορμή για να γράψω λόγια που μπορεί να μην περιέχουν σοφία, αλλά ανησυχία και αθωότητα, μπροστά στην ανηθικότητα που διακρίνει την κοινωνία μας. Είναι γνωστό ότι υπάρχει ανεργία οικονομική κρίση, δεν αντέχετε η σκέψη του αύριο όταν το σήμερα είναι σε τέτοια κατάσταση, δεν είμαι πλούσιος δεν έχω μέσο είμαι στην χειρότερη μοίρα ας πούμε και όμως αύριο, τον άλλο μηνά, του χρόνου θα πρέπει να εγκαταλείψω την οικογένεια μου και ζήσω μόνος αλλά μόνο με την σκέψη τρομοκρατούμε! Μας έχουν πλάσει με τέτοιο τρόπο τα σχολεία τους και το σύστημα τους που όταν ρωτάς τι επάγγελμα θα ακολουθήσεις είναι σίγουρο πως ο πρώτος παράγοντας για την επιλογή είναι το χρήμα! Έτσι μας καθοδηγούν γιατί απλά δεν θέλουν να ξυπνήσουμε, γιατί όταν μια ζωή ασχολιέσαι με αυτό που αγαπάς υπάρχει πρόοδος και δεν το θέλουν. Έτσι έχουμε καταντήσει να κυνηγάμε και εμείς το χρήμα και σαν υπνωτισμένοι να βάζουμε σε δεύτερη μοίρα τα πιστεύω και τις επιθυμίες μας. Όλοι θέλουν με το που τελειώσουν την σχολή τους να γίνουν πλούσιοι και διάσημοι να έχουν δόξα κανένας δεν θέλει να μοιραστεί τίποτα, όλα δικά μας , δεν μας έμαθαν να θέλουμε το κοινό καλό, κανένας δεν ζει όμως μόνος. Δεν είμαι ευχαριστημένος με ότι γίνετε γύρο μου, δεν υπάρχει ψυχαγωγία δεν υπάρχει αξιοπρέπεια, αλλά διαφθορά, εγκληματικότητα αδιαφορία, και θα μείνω στην αδιαφορία. Δεν αντιδράει κανένας πια σε ότι μας συμβαίνει, μας λείπει η συλλογικότητα, μόνο όταν συμβεί κάτι σε εμάς αντιδράμε όταν όμως κάποιοι καταπατούν τα δικαιώματα του γείτονα εμείς απλά αδιαφορούμε, και πολλές φορές γελάμε μαζί του. Και σκέπτομαι και λέω τώρα μήπως είναι ώρα να αντιδράσουμε, και δεν εννοώ να βγούμε στο δρόμο αλλά να ξεφύγουμε από το δρόμο που χαράζουν οι μεγάλοι και εμείς τα ζώα ακλουθούμε άβουλα. Δεν ζητώ κάτι παράλογο λίγη συνείδηση λίγο παραπάνω ενέργεια στης χωρά που όλα τρέχουν και τα πάντα κοιμούνται!