Δύσκολες μερες

Οικονομική κρίση. Έλεγαν από το χειμώνα ότι θα έρθουν δύσκολες μέρες, εδώ βεβαία στο νησί έλεγαν ότι είναι ανοησίες και κορόιδευαν. Τώρα όμως ήρθε και εδώ η ώρα να ταρακουνηθούν. Από αυτά που βλέπω ο τουρισμός έχει πέσει δραματικά, κανένα άλλο καλοκαίρι δεν ήταν έτσι, τα τελευταία 5 χρόνια που τα παρατηρώ, αν συνεχιστεί έτσι το καλοκαιράκι ο χειμώνας θα είναι βαρύς, πολύ βαρύς, θα κλάψουν μανούλες. Η Νάξος μπορεί να είναι μεγάλο νησί δεν παύει όμως να εξαρτάται άμεσα από τον τουρισμό. Με τον τωρινό τουρισμό οι επιχειρήσεις έχουν έρθει σε απόγνωση. Εκτός βέβαια την μείωση του κόσμου υπάρχει και μείωση στην κατανάλωση από τους λιγοστούς αυτούς τουρίστες. Οπότε τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο. Καλή τύχη σε όλους εύχομαι, θα χρειαστεί…..

Ξέσπασμα

τι έχουν τραβήξει αυτά τα ζώα για να φτάσουν σε αυτή τη κατάσταση http://www.youtube.com/watch?v=HhNqhgqjBV4

Παιχνίδι ζωής

Καθημερινό παιχνίδι με την ζωή, είναι κάτι που το βιώνουν όλοι όσοι οδηγούν και κυρίως μηχανές. Δεν υπολογίζει κανένας τίποτα , όποιος πιάνει τιμόνι είναι σαν να παίρνει στα χέρια του μια αλλόκοτη δύναμη που του επιτρέπει να λειτουργεί αυθαίρετα, ανούσια, απερίσκεπτα με αποτέλεσμα να θέτει σε κίνδυνο την ζωή του αλλά και τον γύρο του. Ο καθένας ξεχωριστά δημιουργεί στο πέρασμα του ένα μικρό χάος. Οι δρόμοι μετατρέπονται σε πεδίο μάχης. Πάντα πίστευα πως στην επαρχία κινδυνεύουμε λιγότερο αλλά κάθε φορά που πιάνω τιμόνι καταλαβαίνω το αντίθετο. Στρίβουν χωρίς φλας, σταματούν στο πουθενά χωρίς προειδοποίηση, παραβιάζουν όλους τους κανόνες , φοβάμαι, η κατάσταση απαιτεί μεγάλη προσοχή. Θέλω να ελπίζω πως τα περιστατικά ατυχημάτων και θάνατον φίλων αλλά και όχι μόνο, θα μας απασχολήσουν λιγότερο στο μέλλον. Στεναχωρηθήκαμε πολύ αυτές τις μέρες . είναι κρίμα νέα παιδιά να χάνουν την ζωή τους στην άσφαλτο. Ο θεός να έχει καλά όσους οδηγούν….

Στημένο παιχνίδι

Ο κόσμος τρέχει , πάνω κάτω ,μια ανησυχία διάχυτη στην ατμόσφαιρα. Η αβεβαιότητα του αύριο μας έχει κάνει να χάνουμε το σήμερα. Ο κόσμος κλαίει , κλαίγεται , γιατί του λείπουν πολλά , του λείπει η ηρεμία η ψυχική του γαλήνη . Και θα πρέπει να τρέξω και εγώ, με την δύναμη όμως να τρέξω όταν ξέρω πως δεν θα βγω ποτέ πρώτος, αφού όλα είναι κανονισμένα, τα κανονίζουν οι μεγάλοι, η ζωή είναι ένα στημένο παιχνίδι. Μετά λες υπάρχει θεός ; Που σίγουρα θα υπάρχει, αυτά όμως δεν τα βλέπει; Γιατί δεν κάνει κάτι; γιατί τέτοια αδικία στο κόσμο; Τι να κάνουμε εμείς πια; Βαρέθηκα να βλέπω κάλος ανθρώπους να βασανίζονται και τους μεγάλους να απολαμβάνουν την μιζέρια τους. Γιατί το χρήμα να τα καθορίζει όλα, οι άξιες δεν μετριούνται σε χρήμα, η χαρά, η αγάπη, η ηρεμία τίποτα από αυτά. Έστω μας αφήνουν να χαρούμε και εμείς κάτι, το τίποτα, ας χαρούμε λιπών τα απλά, την σιωπή, τον αέρα και να νιώθουμε και τυχεροί που τα έχουμε γιατί μια μέρα θα μας τα πάρουν και αυτά. Η ζωή είναι στημένη , όποιος δεν μπορεί να βγει πρώτος καλό είναι να απολαμβάνει έστω την προσπάθεια……

Ας το Κόρακα

πολιτισμένη Ελλαδάρα http://www.skylos.gr/2009/04/blog-post_10.html

Μόνος με παρέα

Πόσο μάταιη είναι η προσπάθεια να βρεις άτομα που να μπορείς να κάνεις παρέα και να επικοινωνήσεις μαζί τους. Δεν μπορώ άλλο να βλέπω συνομήλικους μου κενούς χωρίς ενδιαφέροντα, χωρίς ζωή. Είμαι φοιτητής λέει ναι πάω που και που στην σχολή και μετά ε! τι άλλο για καφέ, τα σαββατοκύριακα μπουζούκια αυτά α! και περνάω τέλεια. ποσό τέλειο είναι να τρως κάθε μέρα το ίδιο φαί, κάθε μέρα για καφέ με τα ίδια ακριβός άτομα που ξέρεις εδώ και 15 χρόνια και το μόνο που μπορείς να κάνεις μαζί τους, αφού είστε μαζί και όλη μέρα, είναι να κουτσομπολέψεις και να κοιτιέσαι αφού δεν έχετε να πείτε και κάτι παραπάνω, έχουν εξαντληθεί τα θέματα που μπορεί να συζητήσει κάνεις που αν έχει συζητήσει και ποτέ του, σάμπως ξέρουν και τον διάλογο. Δεν μπορώ να καταλάβω το εξής πώς μπορεί κάποιος να ζει χωρίς να επικοινωνεί …. Όλα αυτά τα λέω βλέποντας την παρέα που κάθετε στο απέναντι τραπέζι σε μια καφετερία αποτελούμενη από τα ίδια άτομα πολλά χρόνια τώρα, που κατά καιρούς έχω πιει και εγώ μαζί τους καφέ, η οποία παρέα έχει τρομερό πρόβλημα επικοινωνίας και οι κοπέλες προσπαθούν απεγνώσμενα να το λύσουν επαναλαμβάνοντας ασταμάτητα την ίδια φράση « πείτε τίποτα ρε παιδιά» . Ρε παιδιά έλεος κάτσε σπίτι σου και δες τηλεόραση αφού μόνο αυτό έχεις μάθει να κάνεις καλά. Προσπαθώ να καταλάβω γιατί συμβαίνει αυτό. Είναι η συγκεκριμένη παρέα; Δυστυχώς για έμενα όχι. Το φαινόμενο έχει εξαπλωθεί σε μεγάλο βαθμό. Ο κόσμος πλέον, κατά την γνώμη μου πάντα, δεν βγαίνει έξω για να ξεφύγει από την καθημερινότητα του και να ανταλλάξει απόψεις, αλλά βγαίνει γιατί δεν έχει τίποτα άλλο να κάνει, αυτή είναι η καθημερινότητα του. Η νεολαία που κατά κανόνα το αίμα της βράζει έχει πλέον αδρανήσει. Τα πρότυπα που προβάλλοντα την έχει ευνουχίσει. Η μάζα πάει στις καφετέριες γιατί;… έλα μου ντε, ούτε εκείνοι ξέρουν, μυστήριο. Και λες εσύ τώρα δηλαδή τι να κάνω να μην πάω για ένα καφέ; Υπάρχουν πολλά ωραιότερα πράγματα που μπορείς να κάνεις αντί για τον καφέ, αλλά ξέχασα αυτό κάνουν όλοι. Αν δεις μια μέρα πόλους να πέφτουν στο γκρεμό πήδα κ εσύ γιατί το κάνουν όλοι. Μην σε που πουν και κομπλεξικό , αντικοινωνικό. Πόσο κοινωνικός μπορεί να είναι κάποιος που δεν επικοινωνεί; Θα δούμε πολλά ακόμα. Κάποιοι λένε ότι η δαυλιά του μέλλοντος είναι οι ψυχολόγοι, τους πιστεύω απόλυτα, εγώ πιστεύω πώς τα τρελάδικα θα έχων ραγδαία ανάπτυξη. Κανείς δεν μπορεί να ζήσει μόνος λένε…. Δεν ξέρω όμως αν μπορεί να ζήσει με ΄ παρέα ΄, μόνος όμως πάλι……

που πάμε....;

Είμαι 19 χρονών, ζω σε μια όχι και από τις καλύτερες χώρες της Ευρώπης την Ελλάδα μας, την Ελλάδα που όλοι αγαπάμε αλλά και όλοι πασχίζουν να την υποβαθμίζουν με της ενέργειες στους. Θέλω να κάνω πολλά, πολλά από τα οποία μπορεί και να μην γίνονται, έχω όνειρα όσο κ αν προσπαθούν να μας κόψουν τα φτερά με τα σκάνδαλα τους την απερισκεψία κ την αλαζονεία τους. Μια ραδιοφωνική εκπομπή έγινε αφορμή για να γράψω λόγια που μπορεί να μην περιέχουν σοφία, αλλά ανησυχία και αθωότητα, μπροστά στην ανηθικότητα που διακρίνει την κοινωνία μας. Είναι γνωστό ότι υπάρχει ανεργία οικονομική κρίση, δεν αντέχετε η σκέψη του αύριο όταν το σήμερα είναι σε τέτοια κατάσταση, δεν είμαι πλούσιος δεν έχω μέσο είμαι στην χειρότερη μοίρα ας πούμε και όμως αύριο, τον άλλο μηνά, του χρόνου θα πρέπει να εγκαταλείψω την οικογένεια μου και ζήσω μόνος αλλά μόνο με την σκέψη τρομοκρατούμε! Μας έχουν πλάσει με τέτοιο τρόπο τα σχολεία τους και το σύστημα τους που όταν ρωτάς τι επάγγελμα θα ακολουθήσεις είναι σίγουρο πως ο πρώτος παράγοντας για την επιλογή είναι το χρήμα! Έτσι μας καθοδηγούν γιατί απλά δεν θέλουν να ξυπνήσουμε, γιατί όταν μια ζωή ασχολιέσαι με αυτό που αγαπάς υπάρχει πρόοδος και δεν το θέλουν. Έτσι έχουμε καταντήσει να κυνηγάμε και εμείς το χρήμα και σαν υπνωτισμένοι να βάζουμε σε δεύτερη μοίρα τα πιστεύω και τις επιθυμίες μας. Όλοι θέλουν με το που τελειώσουν την σχολή τους να γίνουν πλούσιοι και διάσημοι να έχουν δόξα κανένας δεν θέλει να μοιραστεί τίποτα, όλα δικά μας , δεν μας έμαθαν να θέλουμε το κοινό καλό, κανένας δεν ζει όμως μόνος. Δεν είμαι ευχαριστημένος με ότι γίνετε γύρο μου, δεν υπάρχει ψυχαγωγία δεν υπάρχει αξιοπρέπεια, αλλά διαφθορά, εγκληματικότητα αδιαφορία, και θα μείνω στην αδιαφορία. Δεν αντιδράει κανένας πια σε ότι μας συμβαίνει, μας λείπει η συλλογικότητα, μόνο όταν συμβεί κάτι σε εμάς αντιδράμε όταν όμως κάποιοι καταπατούν τα δικαιώματα του γείτονα εμείς απλά αδιαφορούμε, και πολλές φορές γελάμε μαζί του. Και σκέπτομαι και λέω τώρα μήπως είναι ώρα να αντιδράσουμε, και δεν εννοώ να βγούμε στο δρόμο αλλά να ξεφύγουμε από το δρόμο που χαράζουν οι μεγάλοι και εμείς τα ζώα ακλουθούμε άβουλα. Δεν ζητώ κάτι παράλογο λίγη συνείδηση λίγο παραπάνω ενέργεια στης χωρά που όλα τρέχουν και τα πάντα κοιμούνται!